Koty Piotra*PL
Hodowla Kotów Bengalskich

Spośród organizacji zrzeszonych w World Cat Congress (WCC) rasę kot bengalski uznają: ACF, CCC of A, FIFe, GCCF, NZCF, SACC, TICA, WCF.

​

Wśród klubów spoza WCC koty te uznają: ACFA, CCA-AFC, CFF, FFE, LOOF.
Międzynarodowe organizacje felinologiczne, jak na przykład FIFe lub WCF, rejestrują rasę kot bengalski pod nazwą Bengal.

​

FIFe zalicza koty bengalskie do 3 kategorii wystawowej. Zapis rasy kot bengalski w kodzie EMS. to trzy duże litery: BEN

 

 

O RASIE

​

Kot bengalski zwany także Leopardetą – jest „produktem” świadomego kojarzenia kotów domowych z przedstawicielami dzikiego gatunku, kota bengalskiego (Prionailurus bengalensis lub Felis bengalensis), zwanego również kotem lamparcim, którego ojczyzną jest dżungla południowej Azji. Jest zbliżony wielkością do kota domowego, ale smuklejszym o dłuższych nogach i błonach między palcami. Jego głowa wydaje się mała w stosunku do tułowia. Jest aktywny przede wszystkim nocą, a jego pokarmem są drobne ssaki, jaszczurki, płazy, ptaki i insekty. Rasa silna, zdrowa, bez specjalnych obciążeń i zagrożeń genetycznych.
 

Pierwsze koty bengalskie urodziły się w 1963 roku dzięki pracy amerykańskiej biolog Jean Mill. To ona rozpoczęła krzyżowanie kotów domowych z lampartem azjatyckim (ALC) z zamiarem uzyskania kota podobnego do lamparta, o cechach kota domowego. Po latach doświadczeń na początku lat 80, uzyskano piękne koty o odpowiednim charakterze. W 1986 roku TICA zarejestrowała koty bengalskie jako nową rasę, a piąte pokolenie genetyczne, uzyskało status zrównoważonego kota domowego.

 

WYGLĄD

​

Kot bengalski to duży, mocno zbudowany, o wydłużonym ciele, sprężystej sylwetce i widocznej muskulaturze, długości około 40 do 50 centymetrów, nie licząc ogona. Waga kotek to około 3-4 kg, kocury są znacznie cięższe - ważą od 4 do 6 kg. Bengale nie są ociężałe, wręcz przeciwnie, charakteryzuje je płynność oraz sprężystość ruchów.

 

Głowa ma kształt trójkąta o zaokrąglonych konturach, jest dość szeroka i mała w stosunku do reszty ciała. Czoło wydatne, kufa szeroka, linia czoła tworzy delikatny i wyraźny łuk z linią nosa, który kończy się bardzo delikatnym stopem w dolnej partii nosa. Kości policzkowe: wydatne i wysoko położone.

Kufa: pełna, szeroka, pokaźne poduszeczki wąsów. Całość spaja mocny, ale proporcjonalny podbródek.

Oczy duże, owalne, rozstawione szeroko i lekko skośne, o barwie dostosowanej do umaszczenia. Od niebieskich, po zielone, złote, brązowe, żółte, aż po różne kombinacje powyższych.

Uszy sprawiają wrażenie jakby były wiecznie czujne i nasłuchując, duże lub średnie, szerokie u nasady, osadzone wysoko, w maksymalnym oddaleniu, pochylone lekko ku przodowi, jednak niepożądane są rysie pędzelki. Charakterystyczny odcisk kciuka za uszami. 

Szyja muskularna, szeroka i długa, proporcjonalna w stosunku do tułowia.

Tułów długi i mocny, duży w stosunku do głowy. Nie powinien być typu orientalnego ani egzotycznego. Solidna, mocna budowa kości, w żadnym wypadku nie może być drobna. Bardzo muskularny, szczególnie u kocurów (jest to jedna z cech płciowych). Kształt tułowia poszerza się ku tyłowi (zad większy od ramion).

Nogi średniej długości, tylne nieco dłuższe niż przednie. Bardzo umięśnione, nigdy delikatne, pozwalają na wykonywanie naprawdę dużych skoków. Łapy duże i okrągłe.

Ogon gruby, średniej długości, zwężający się ku tyłowi, zaokrąglony, czarny na końcu.

 

CHARAKTER

​

Tak jak ubarwienie się dziedziczy. 

​

Kot bengalski jest bardzo towarzyski i lubi obecność ludzi, to niewątpliwie jeden z najinteligentniejszych kotów rasowych, sprytny rozrabiaka, psotnik i wesołek. Nie powinien trafić do ludzi miłujących spokój z kotem wylegującym się na poduszce. Jest on raczej stworzony dla osób szukających wrażeń i wyzwań, wymaga uwagi i mnóstwa zabaw. Zawsze bliski człowiekowi, towarzyszy we wszystkich czynnościach domowych. Bardzo lubi gdy w domu coś się dzieje, spokój jest pożądany jedynie w trakcie jedzenia i snu. Komunikatywny, wydaje bardzo nietypowe dźwięki, takie jak gruchanie, ćwierkanie, niemalże śpiewanie, czasem przypominające te wydawane przez psa. Wielki pieszczoch. Większość lubi sypiać w łóżku, pomiędzy ludźmi.

Są uparte i wytrwałe, ciekawskie i koci nos wetkną wszędzie. Proste czynności, jak otwieranie drzwi, szuflad, odkręcania kurka w umywalce itp., nie stanowią dla niego żadnej trudności. 

Koty bengalskie nazywane są także koto - psami. Ich przywiązanie do właściciela - opiekuna można porównać do relacji psa z człowiekiem. To jedna z tych ras, które dają się wyprowadzać na smyczy, zupełnie jak pies. I, co najlepsze, nie mają z tym absolutnie żadnych problemów! Podobnie jak psy, lubią aportować, bawić się najróżniejszymi przedmiotami (jak np. frisbee) i przynosić w pyszczku przedmioty do zabawy. 
Bengale odziedziczyły również po swoich dzikich przodkach instynkt łowiecki - jednak mogą polować nie tylko na gryzonie i ptaki - są świetnymi pływakami i ciągnie je do wody - mogą więc polować również na małe ryby, np. w przydomowym oczku wodnym. Chętnie chlapią się w wannie razem ze swoim ludzkim przyjacielem. Piją wodę prosto z kranu lub z miseczki, wkładając w nią obie przednie łapki. 

To koty, które łatwo przyzwyczajają się do nowych domowników, ale obcych traktują z rezerwą, dość łatwo zaprzyjaźniają się z innymi zwierzętami domowymi. Są czujne, uważne (cecha odziedziczona po ich dzikich przodkach), a w domu oddane i przyjacielskie. W relacjach z człowiekiem – bez grama agresji. Są niezwykle delikatne, nigdy nie reagują agresywnie, są całkowicie bezpieczne dla małych dzieci.

Trudno budują więź z człowiekiem, jednak gdy już się to uda, jest ona bardzo silna, a jej zerwanie może być dla kota bardzo traumatyczne.

 

​

​ZALETY

​

- łagodny i przyjazny, buduje z opiekunem silną więź,
- towarzyski, umie i lubi przebywać z ludźmi,
- mało linieje i jest niekłopotliwy w pielęgnacji,
- akceptuje inne koty i psy mieszkające w domu,
- inteligentny, łatwo się uczy,
- aktywny i ciekawski, kocha zabawy.

​

WADY

​

- może mieć dominujący charakter,
- bardzo terytorialny,
- trudno adaptuje się do nowych warunków, a na jego zaufanie trzeba czasem długo czekać,
- wymaga wiele uwagi ze strony opiekuna, tym bardziej, jeśli jest jedynakiem.

 

​​​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

FUTRO        

        

Koty bengalskie urzekają swoim wyglądem. Głównie z powodu naszej fascynacji dzikimi kotami – lampartami, gepardami i innymi kotami z dżungli.

Futro krótkie, ściśle przylegające do ciała, gęste, z małą ilością podszycia. U młodych dłuższe, bardziej pluszowate, ale zawsze fantastycznie jedwabiste. Największym atrybutem dobrego bengala jest rysunek okrywy włosowej. 

​

Koty bengalskie – poza Charcoal i Black - mogą występować jako rozetowe (spotted), marmurkowe (marbled) lub mieszane (marmurkowo - rozetowe).
O ile umaszczenie marmurkowe przypomina wzory na marmurze, to cętkowany ma na całym ciele nieregularnie rozmieszczone rozety. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

W rozecie powinny być widoczne wydzielone trzy wyraźne kolory, o mocnym i wyraźnym kontraście. 
1  - kolor tła - jaśniejszy od strony podbrzusza, lekko ciemniejący do nasady grzbietu. 
2 - kolor obramowania rozety - najciemniejszy na futrze, wyraźnie kontrastujący z innymi                 kolorami, o ostrych konturach, powinien zamykać w okręgu trzeci kolor. 
3 - kolor w rozecie - w rozetach powinien występować trzeci wyraźnie inny od pozostałych, kolor.

​

Sam wzór obramowania rozetki możemy podzielić na trzy rodzaje:
- paw prints – odcisk pazurków, łapek na piasku,
- groty – zakończone spiczasto i otwarte z jednej strony,
- oponki – zamknięte okręgi.
Często zdarza się, że na jednym kocie znajdziemy wszystkie trzy rodzaje rozetek. Każdy z rodzajów wygląda pięknie i nadaje kotu bengalskiemu szczególnie egzotyczny, dziki wygląd.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Na kończynach i podbrzuszu - cętki, w dolnej części tylnych kończyn i na przednich kończynach przechodzące w prążki.

​

Łapki i końcówka ogona - czarna.

 

Oczy, nos i wargi także obrzeżone na czarno.

 

Na ogonie kilka wyraźnych pierścieni, a na tylnej stronie uszu nie może zabraknąć "odcisku kciuka".

 

Paski na policzkach i szyi oraz charakterystyczne "M" na czole dopełniają rysunku futra dzikiego zwierzęcia.

 

Znamienna jest także ciemna pręga biegnąca wzdłuż kręgosłupa.

​

Patrząc na kolejne etapy dojrzewania kota, można pokusić się o stwierdzenie, że futro „dojrzewa” razem z właścicielem. Dla opiekuna kota może stać się to niezwykle emocjonującym procesem.

​

Po urodzeniu kocięta maja często sierść w szarawych kolorach zwanych "ugly fuzzies". Futro jest dłuższe, nastroszone więc umaszczenie jest mało wyraźne. Powoli z upływem tygodni, futro skraca się, pokazuje się kontrast i kolory, formują się rozety. Jako ostatnie przychodzą finalne odcienie brązu.

​

Około 6 miesiąca życia kota kończy się etap „ugly fuzzies”. Wtedy widać już kontrast między cętkami, a barwą tła, oraz jak będą prezentować się one na ciele. Futro jest krótkie i jedwabiste.

​

W 3 roku życia wybarwienie wchodzi w fazę końcową. Kształtuje i utrwala się ostateczny kolor i wzór na futrze. Kolor podstawowy ciemnieje sprawiając, że kontrast traci na ostrości. Ciekawostką jest, że u kotów w odcieniach piaskowych kolor ciemnieje w nieznacznym stopniu.

Generalnie zasada jest taka, że z im ciemniejszym kolorem urodzi się Bengal, tym ciemniejszy kolor będzie „na starość”. To jest proces ciągłej zmiany, postępujący z wiekiem naszego kota.

​

 

 

ODMIANY I KOLORY 

​

Koty bengalskie występują w sześciu dostępnych kolorach. Niestety nie wszystkie są uznane przez poszczególne organizacje felinologiczne. 

​

Odmiany kolorystyczne uznane przez FIFe, to:

​

- Brązowy

​

Najczęściej spotykany. Gama kolorystyczna bardzo szeroka. Odcienie brązu zaczynają się od szaro-płowego, przez kremowy, miodowy aż do ciepłego pomarańczowo-złotego. 
Kolor plam, rozet lub marmurka może wahać się od czarnego, jasnobrązowego do ciemniejszego lub czerwonawo-brązowego. Najważniejsze, aby pomiędzy bazowym tłem futerka, a znaczeniami był jak największy kontrast. 
U kota bengalskiego brązowego końcówka ogona jest zawsze czarna, tak samo jak poduszeczki łapek. Każdy kot bengalski musi mieć też cętkowany brzuszek. Brzuszek najczęściej jest jaśniejszy od tła bazowego na tułowiu. Zdarza się jednak, że po wewnętrznej stronie łapek przednich przez klatkę piersiową oraz na wewnętrznej stronie łapek tylnych przez podbrzusze futerko jest białe. Jest to tak zwany „white belly”. Przy czym środek brzuszka musi być co najmniej kremowy.
Oczy brązowe, miedziane, złote, zielone lub orzechowe. Nos czerwony.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

- Biały - śnieżny

​

Wbrew temu, co sugeruje nazwa, nie są to czyste białe koty bengalskie. Występują aż w trzech genetycznie różnych kolorach. Różnica między trzema kolorami futerka może być trudna do uchwycenia. Oprócz testu genetycznego pomocną metodą rozróżnienia bengali śnieżnych może być kolor oczu.

Snow lynx 
ma bardzo jasne, biało-kremowe, kości słoniowej, jasnobrązowe futerko ozdobione znaczeniami w kolorze kawy z mlekiem. Końcówka ogona zawsze musi być ciemno-brązowa do czarnej. To samo dotyczy poduszek na łapkach. Oczy u takiego kota bengalskiego zawsze są niebieskie.

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

Snow mink 
ma kolor kremowy, kości słoniowej czyli jest ciemniejszy od snow lynx. Znaczenia u takiego kota bengalskiego też są ciemniejsze i mogą wpadać nawet w jasny brąz. Niezmienna jest barwa ogona i poduszeczek pod łapkami – ciemny brąz do czarnego. Jednak oczy są niebiesko-zielone lub błękitne.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Snow sepia
ma kolor kości słoniowej, krem, jasnobrązowy z wyraźnymi ciemno-brązowymi znaczeniami. Końcówka ogona zawsze musi być ciemno brązowa lub czarna, a poduszeczki łapek brązowe lub czarne. Oczy w kolorze zielonym lub złotym.

Generalnie u kotów śnieżnych cechą, która je od siebie odróżnia i na podstawie której możemy je ściśle sklasyfikować to kolor oczu. I jedna bardzo ważna uwaga: u kota bengalskiego, nawet najbardziej jasnego z niebieskimi oczami, białego, nigdy, nie może być białych (różowych) poduszeczek łapek!

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

- Srebrny 

​

Srebrny kot bengalski to jeden z najbardziej zjawiskowych kolorów, jest coraz częściej spotykany w hodowli. Srebrne futerko może mieć szeroką gamę odcieni, od białego do bardzo ciemnego stalowego koloru, a ciemnoszare do czarnych cętki dopełniają całości. Kot bengalski silver to jeden z najbardziej zjawiskowych kolorów u kota bengalskiego. Kolor ogona zawsze czarny. Cechą charakterystyczną takiego kota jest ceglasty, czerwony nos. Oczy zaś mogą być zielone lub złote.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Odmiany kolorystyczne nie uznawane przez FIFe, ale przez np. TICA:

​

- Charcoal

​

Ma tło w kolorze ciemnoszarym / brązowawym lub węglowym i bardzo ciemnymi plamkami lub marmurkowatymi wzorami. Na głowie ciemniejsza maska przypomina odwrócone „Y” z białymi okularami wokół oczu i gruby pasek na grzbiecie, powszechnie określany jako „peleryna i maska ​​Zorro”. Ogon jest ciemnobrązowo-czarny lub szaro-czarny z paskami i czarną końcówką. Oczy zielone lub w odcieniach koloru żółtego, złotego do bursztynowego.

 

 

 

 

 

 

​

​

 

 

- Czarny 

​

Jednolicie czarne bengale mają czarne wzory na czarnym kolorze podłoża, które przypominają nam melanistyczną odmianę kolorów lampartów i jaguarów: czarną panterę. Ich wzory nazywane są „znakami duchów” lub „plamami duchów”, ponieważ są ledwo widoczne. Ale nadal możesz zobaczyć wzór w świetle dziennym. Oczy zielone, w odcieniach koloru żółtego, złotego do bursztynowego lub piwne.

Bengale w kolorze czarnym są rzadkie i mniej popularne wśród hodowców.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- Niebieski

​

Kolor tła jasno niebiesko - szary do łupkowo-niebiesko-szarego. Oznaczenia są średnio niebieskie do ciemno niebieskich. Ciemnoszara końcówka ogona. Oczy zielone, w odcieniach koloru żółtego, złotego do bursztynowego lub piwne. 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

Glitter

​

Koty bengalskie mają jeszcze jedną, piękną cechę w umaszczeniu, tak zwany glitter. Kot bengalski w słońcu wygląda jak gdyby był obsypany złotem, jego włosy mienią się i błyszczą jakby były ze szczerego złota. Dotyczy to również kotów śnieżnych, u których półprzezroczysty wydrążony włos, łapie światło i odbija je.

Jest to cecha bardzo pożądana u kota bengalskiego i im więcej takich błyszczących włosów tym lepiej. 

​

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BŁĘDY 

u kota bengalskiego – orientalna w typie głowa. Znacznie ciemniejszy kolor znaczeń point (porównując do koloru rysunku tabby) u bengali śnieżnych, sepiowych seal i seal mink. Cętki na korpusie ułożone w pionowe linie. Krągłe linie rysunku tabby w kształcie tarcz strzelniczych. 
Szary podszerstek nie powinien być uznawany za wadę.

​

WADY

dyskwalifikujące kota bengalskiego – brak cętek na brzuchu. Różny kolor poduszek łap. Koniec ogona w kolorze innym niż czarny u odmian n 22/24. Koniec ogona w kolorze innym niż ciemnobrązowy u odmian barwy 31/32/33.

​

Umaszczenia dopuszczalne u kota bengalskiego (FIFe):
- Czarny pręgowany. Zapis w kodzie EMS: BEN n 22
- Sepiowy / pręgowany seal mink. Zapis w kodzie EMS: BEN n 22 31/32
- Śnieżny czarny pręgowany. Zapis w kodzie EMS: BEN n 22 33
- Czarny cętkowany. Zapis w kodzie EMS: BEN n 24
- Sepiowy / cętkowany seal mink. Zapis w kodzie EMS: BEN n 24 31/32
- Śnieżny czarny cętkowany. Zapis w kodzie EMS: BEN n 24 33

  

​

PIELENGNACJA

​

Koty bengalskie nie wymagają kosztownej i czasochłonnej pielęgnacji. Co więcej, bardzo lubią brać sprawy we własne łapki i język. Znaczy to ni mniej, ni więcej, że myją się bardzo często, wiedząc niejako, że ich futro zalicza się do zarówno bardzo pięknych, jak i bardzo rzadkich. Nie może się więc zmarnować! Dlatego też stosunkowo chętnie dają się szczotkować, ale uwaga! Nie należy tego robić zbyt często (mimo przyzwolenia ze strony naszych kotów bengalskich, które poprzez szczotkowanie doznają niewypowiedzianej radości), ponieważ możemy w ten sposób uszkodzić egzotyczną sierść kota.

​

Trzeba także pamiętać o regularnym przycinaniu pazurków. Służą temu specjalne obcinaczki, które można kupić w sklepach dla zwierząt. Hodowcy zwracają uwagę, że do tej czynności najlepiej jest przyzwyczajać nasze koty w najwcześniejszych tygodniach życia – inaczej dzika natura Bengali może zwyciężyć z naszą chęcią dbania o ich pazurki. Koty bengalskie są bardzo wrażliwe, jeśli chodzi o tą czynność, dlatego należy pamiętać o bardzo starannym, delikatnym i dokładnym obcinaniu pazurków.

​

Lekarze weterynarii polecają używanie specjalnych emulsji do czyszczenia uszu kotów bengalskich (ma to zastąpić czyszczenie patyczkami, za czym koty również nie przepadają). 

 

ŻYWIENIE

​

Tryb życia kota bengalskiego w porównaniu do innych kotów jest bardziej aktywny. Dlatego powinien dostawać odpowiednią dawkę energii zawartą w różnorodnej diecie. Aby utrzymać go w idealnej kondycji, karma powinna też charakteryzować się wysoką zawartością białka, najlepiej na poziomie 40%. 

Na mokro zaleca się raz dziennie pokarm z puszki (sprawdzonych marek, w których powinno się znaleźć wołowinę, cielęcinę, ryby, drób i dziczyznę.

Jednak nie tylko mięsem kot żyje (choć głównie). Jeśli wystarczająco wcześnie przyzwyczaimy naszego kota do jedzenia niewielkiej ilości warzyw (zawartej np. w suchej karmie), będzie on zdrowszy.

Suche pożywienie i woda powinny być dostępne dla kotów przez cały dzień, żeby mogły jeść i pić kiedy mają na to ochotę.

​

Do picia woda. 

​

Pamiętać należy, że żaden kot nie lubi częstych zmian karmy - wiec przyzwyczajając kota do konkretnej karmy trzeba wybierać taką, która będzie stale dostępna.

 

ZDROWIE

​

Jest to jedna z młodszych ras i do tej pory nie odnotowano charakterystycznych dla niej problemów zdrowotnych. Dobre zdrowie bengale zawdzięczają swoim dzikim przodkom.

Niektóre osobniki mogą być narażone na choroby dziąseł oraz próchnicę zębów, dlatego trzeba szczególnie dbać o stan kociego uzębienia.

 

CHOROBY GENETYCZNE

​

Rasy nie nęka jak dotąd żadna potwierdzona choroba genetyczna. 

 

​

​

Zdjęcia i informacje zaczerpnięte ze strony https://www.bengalcats.co/

​